Katrijn De Cooman / Collectief Elan(d)

projectomschrijving

“Water draagt me mee naar onbekende diepten. Ik ben bang van de diepe wateren van de oceaan. Ik ben een oceaan.” 

RauwRouw schetst een rouwende figuur temidden van blauwe afdekzeilen die allerlei vormen aannemen. Terwijl ze in haar eentje haar weg probeert te banen door haar rauwe verlies, botst ze tegen de soms onhandige reacties van haar omgeving.

Ze blikt terug op de weg die ze met haar rouw heeft afgelegd van haar tienerjaren tot nu. Geen chronologisch verhaal, maar een fragmentarische golf van beelden die spreken, herkenbare situaties en rouwrituelen.

RauwRouw wordt een kwetsbare voorstelling die via een fysieke en beeldende taal het ongrijpbare thema probeert vorm te geven.

doel van de residentie

Tijdens de residentie wil De Cooman aan de slag met het thema rouw en met het blauwe afdekzeilen als basismateriaal. In het algemeen onderzoekt ze hoe je een solo maakt over een persoonlijk thema. Ze is nieuwsgierig hoe ze haar persoonlijk verhaal kan omzetten in universele voorstelling die herkenbaar is en een breed (ook jong) publiek aanspreekt.

De eerste week ligt de focus op fysiek onderzoek. Samen met Zoë Demoustiër kijkt ze hoe ze haar zelfgeschreven teksten om kan zetten in beweging en hoe ze dit kan vastleggen. Daarnaast onderzoeken ze de bewegingsmogelijkheden van de blauwe afdekzeilen (als decor, rekwisiet en kostuum) en tevens de theatraliteit én betekenis ervan.

In de tweede week werkt De Cooman, samen met Michèle Even, verder met het ontdekte bewegingsmateriaal en voegt ze teksten/klanken toe om te kijken wat dit oplevert. Ze verkent de grens tussen theater, dans en performance én zoekt uit welke de meest paste vorm is voor dit project. De Cooman balanceert op de lijn tussen herkenbaarheid en abstractie. Ook gaat ze nog dieper in op de theatrale mogelijkheden van het materiaal.